مصالحه یا بازی سیاسی در افغانستان
به نام خدای بخشنده مهربان
در پی بیش از دو دهه جنگ خانماسوز داخلی بسیاری از مردم افغانستان حقیقتاً مشتاق دموکراسی و حاکمیت بر سرنوشت خویش اند اما در نتیجه برآورده نشدن انتظارات آنان پس از طی دوره اول ریاست جمهوری حامد کرزی در بوجود آوردن یک دولت واقعاً فراگیرو آغاز شدن بازسازی در ابعاد ملموس و وسیع میزان حمایت از دولت افغانستان روز به روز از جانب مردم در حال تنزل است .
افزایش دامنه نا امنی در صفحات شمال کشور و همچنان روند صعودی تعداد حملات طالبان مسلح در مناطق جنو بی و شرقی کشور و حمایت ملموس و عجیب وغریب سران برجسته دولت حامد کرزی از گروه طالبان و صرف پولهای گزاف جامعه جهانی در مناطق نا امن به نفع طالبان بسیار ی از غیر پشتونها را دچار تردید نموده که آیا پشتونهای تند رو تنها از طریق حملات مسلحانه بر غیر پشتونها قصد دارند که برتری خود را نسبت به دیگر اقوام ساکن افغانستان بقبولانند ویا اینکه صرف این طالبان مسلح با تغییر دستار های خویش به نکتایی قصد دارند که همانند گذشته دیگر اقوام را نادیده بگیرند و حکومت فعلی را در انحصار خویش درآورند .
واضح و آشکار است که حکومت آقای کرزی قصد دارد با بمیان آوردن مسایلی همچون مصالحه با طالبان ازیک سو میزان محبوبیت خود را در بین پشتونهای تندرو بالا ببرد و از طرف دیگر با میدان دادن به گروه طالبان که اکثراً پشتونهای افراطی آنرا تشکیل داده اند میزان سهم پشتونها را در ساختار حکومت بیشتر بسازد که خود این مسئله به مثابه حذف دیگر اقلیتهای قومی از ترکیب و ساختار دولت و تضعیف این اقلیتها میباشد .
آنچه واضح و آشکار است شعارهایی چون مصالحه با طالبان و شریک ساختن آنان در ساختار حکومت همه وهمه فقط آله فشاری است بر پیکرۀ دیگر اقوامی که در افغانستان زندگی می نمایند . ولی حکومت آقای کرزی باید بداند که اگر قدرت سرکوبگرانه شاهان سابق چون امیر عبدالرحمن ، اشغال شوروی و سپس رژیم متحجر و افراطگرای طالبان نتوانست تنوع ملی را نابود سازد ویک حکومت مرکزی قوی ایجاد نماید بعید به نظر میرسد که حکومت کنونی کابل بتواند به کمک پشتیبانان خارجی خود (آی اس آی) شبکه جاسوسی پاکستان این امر را (یک حکومت کاملاً پشتون ) در افغانستان را تحقق بخشد . باید دانست که چنین تلاشهایی نه تنها فوق العاده غیر واقع بینانه است بلکه یک هدف غیر اخلاقی و غیر مجازی است که نتیجه به ثمر نشستن این هدف حذف دیگر اقوام ساکن افغانستان و برتری عملی و تفوق نژادی یک قوم خاص بر دیگر اقوام است . که این مساًله در مورد رأی ندادن اعضای پشتون پارلمان به نامزد وزیران دیگر اقوام به خوبی مشخص گردید و نشان داد که پشتونگراهای افراطی که خود را در بدنه حکومت جای نموده اند خواهان این هستند که دیگر اقوام را به طور کلی از چرخه سیاسی افغانستان حذف نمایند و این مردم را از ابتدایی ترین حقوقشان باز دارند . پس شعارهایی همچون مصالحه با طالبان از طرف یک گروپ خاص حمایت شده که نمایانگر ارادۀ ملی مردم افغانستان نمیباشد . البته ناگفته نماند که اقوام دیگر افغانستان نیز به شرطی از این پروژ یعنی مصالحه با طالبان حمایت مینمایند که این مصالحه منجر به پاکسازی قومی در ادارات و دوایر دولتی نشود .
اما ازآنجایی که یک متل میگوید سالی که نکو است از بهارش پیدا است ما با یک نظر انداختن به کابینه فعلی آقای کرزی عملاً میبینیم که کرزی کوشش دارد که قوم خود را در تمامی پستها جابه جا نماید و دیگر اقوا م افغانستان را از حقوق حقۀ خویش محروم سازد که نمونه بارز آن رأی اعتماد ندادن نمایندگان پشتون پارلمان به نامزد وزیران دیگر قومیتها (هزاره و ازبیک ) می باشد .
آنچه اجمالاً فهمیده میشود مصالحه با طالبان به شرطی میتواند نتایج خوبی با خود داشته باشد که عملاً مانع از سهم گیری دیگر اقوام ساکن افغانستان در ساختار قدرت نشود ومصالح عمومی نیز در نظر گرفته شود .
والسلام :
